Dat God mensen aanspreekt, mogen wij als bekend veronderstellen. Doch dat religie deze donkere dagen via kerstverlichting geschiedt, wil er bij mij niet in: schijnheiligheid irriteert me. Hoofdschuddend ga ik aan de blingbling etalages voorbij.

Pinksteren, Pasen, Kerst: het heidendom heeft ze immers teruggekregen. Christendom blijkt een flinterdun vernis over onze ware aard. Ik ben geen kind meer; mij houden ze niet voor de gek.

Zo been ik door de hel, verlichte, brede straat. Tot ik iets binnenin voel hoofdschudden.

Zwanger ben ik nooit geweest, maar zo moet het ongeveer voelen: een kind dat schopt in je buik.

"Er klopt iets niet", dacht ik.

En inderdaad: het klopte niet: het timmerde.

Dus besloot ik tot het nader verhoor van deze asielzoeker.

"Wie is daar?" vraag ik mij af.

"Heb ik jou daar, herbergier van het zuinige hart!", hoor ik een stem van binnen mij: "Ik sta maar voor je deur te kloppen..".

"....? Met wie heb ik het, eh, genoegen?"

"Jij hebt de jingle bells horen luiden, maar weet de klepel niet te vinden!? Als je de kindertaal nog machtig was, had je geweten dat ik het bezongen kindeke ben. Ik spring om geboren te worden. Man: wat een heidense klus."

"Jezus... wat? Hoe - hoe kan dat nou, en hoe wilt Gij zijn ontmoet?!"

"Wees jij nou maar gewoon jezelf, s-Gij uit met wartaal, luister naar me. Ik maak me zorgen."

"Kan ik me voorstellen. Puur heidendom wat de klokjes slaan! De santenkraam hier belemmert het Ware Verstaan van de Boodschap. Wat schaam ik mij voor U voor hen! De hele wereld is van God los, is van baarlijke kerstnonsens vergeven! Maar wat kan ik daar nou aandoen?!?" 

"De hele wereld is voorwaar voorwaar vergeven. Broertje! Het is juist om jou, dat ik me zorgen maak. Dat loopt daar gebukt en gebogen, oogkleppen op, agenda op zak. Kijk die mooie mensen in de winkelstraat nu eens aan, mitsgaders al dat vee.. Heb je er dan zo weinig van begrepen? Want wie een kerstboom versiert, versiert mij...". 

"Maar.. die Kerstliedjes in de winkelstraat, komt dat u dan niet de keel uit?"

"Kijk daar es, die kindertjes. Ze zingen! En ik, ik word daar vrolijk van! Die kerst CD van Ernie en Bert, bijvoorbeeld. Lachen! Dat maakt mensenkinderen gelukkig, en hiertoe kwam ik op aarde. Heb je trouwens die kerkscene in 'Robin en God' gelezen? Net zo'n dominee als jij en precies zo'n opa als mijn vader! Bekroond kinderboek. Niet gelezen? Maar - jij hangt toch niet alleen maar boven de Bijbels, mag ik hopen..! Moet je horen: de hele kerk zit daar overvol met mensen van mij, maar dominee houdt een onverstaanbaar verhaal. Het enige wat Robin en opa verstaan is "Poeier in mijn hoedje.". Ze lachen er feestelijk om, Goddank. Kerk vol, slechte preek, ik ben er geweest." 

"Maar God! Dat alleen op kerstavond de kerken vol zitten, ziet u dat niet als een probleem?"

"Jij lijkt wel van God los! Het is toch een gouden kans? Iedereen hoort het ergens voor de eerste keer! Hebben jullie herders problemen met je arbeid? Is jullie roeping dan niet vrij en zinnig genoeg? Jullie doen ook al zo moeilijk over buitenkerkelijke trouwerijen, terwijl de meeste mensen niet gezegend zijn met zo'n goeie baan als jullie. Zij werken in de winkels waaraan jij  hoofdschuddend voorbijloopt. Luister, want ik kan het weten: iedereen in de kerk heeft wel een broertje of zusje dood, gaat gebukt onder emotionele of materiele  schuld. Wij van hier boven hebben met ze te doen, en kijken met compassie naar hoe ze zich mooi opmaken, terugdenken aan kerst toen de anderen er nog waren, een traantje wegpinken bij "Ere zij God.. Daar worden ze beter van. Zingen, ze verwonderen zich.."

"En eten zich een welbehagen..".

"De boom in, jullie met je schuldgevoel! Dat is toch zo…. weinig productief. Alsof je je zegeningen niet waard bent! En de armen van de wereld verklaren je voor gek. Zagen zij dat voedsel, nou, zij zouden er wel raad mee weten. Neem eten altijd met een korrel zout, anders verliest het zijn smaak nog..  Maar ach, kijk daar nou toch eens! Die twee zijn bezig hun buurtjes uit te nodigen. Kinderen in Benidorm, tja.. En daar! Een dakloze, ook meegenomen! Ontferming, daar draaide het toch om? Waarom draaien jullie daar tegenwoordig zo omheen? Jij... jij bent erg calvinistisch, broertje!"

"Maar.. U vergist zich, ik dien de Vrijzinnigheid! Ik, calvinistisch?!"

"Nou ja! Je doet zo kribbig over Kerst. Wil jij voorwaar een goede pastor worden, dan mag je wel eens minder drukte en wat meer geluk uitstralen. Juist jullie moeten laten zien dat het mogelijk is, gelukkig te zijn. Het was nooit mijn bedoeling herders met de kont tegen de krib te krijgen. Zeker niet met Kerst." 

"Maar mensen kopen cadeautjes voor elkaar, en daar zat het toch niet in? Of wel soms?"  

"Maar broertje toch! Zelf kreeg ik toch ook allerlei pakjes? Wat moest ik nou met myrrhe? Die drie uit het oosten hebben flink uitgepakt, hoor. Als ik nu geboren werd kreeg ik vast een voetbal, en Sinterklaas was uit het westen met Caspar en z'n vrienden meegekomen. Moet je kijken, ik heb hier een foto uit de Middeleeuwen.. Lief plaatje, he.. Ze hebben me wat vergroot, maar stel je voor.. dan had Mama ook de buik vol van me gehad.." 

"De geleerden beweren dat u helemaal niet op eerste kerstdag geboren bent."

"Waar ze zich druk om maken! De verjaardag van Beatrix toch ook op Koninginnedag gevierd?" 

"En bent u nou echt van het jaar nul?"

"Het is zo oliebollig gedoe he, dat geharrewar rond 2000. Maakt een aantal monniken (typische alfa's) een vergissing, slaan vijfhonderd jaar later alle computers op tilt. Ik was toen mijn tijd immers  vooruit; ik ben rond vier voor geboren. We lachen hier heel wat af, hier boven! Maar ach schrijf jij gerust 25 - 12 – 00; je mag de mensen best een beetje naar de mond praten. Papa heeft nooit anders gedaan. We krabben ons alleen wel eens achter de oren als we zien waar dat bij jullie op uitloopt.."

"Wat moet ik dan met het Kerstverhaal?"

"Mijn vaders, moeder en ik koesteren warme herinneringen aan die dagen. Okee, het begon met een valse start, omdat er allerlei lui met verplichtingen in Agendaland zaten. Maar alles kwam goed. Op een gegeven moment ziet iedereen het licht; is het niet in dit leven, dan wel in het volgende. Geloofde ik daar niet meer aan, dan had ik jou zeker niet aangesproken.."

"En? Maar kun je dat niet vaker doen?"

"Jongen, ik ben heus niet van gisteren, ik was er altijd al en ik blijf komen. Adam, waar was jij!  Ze zeggen dat ik alles kan; was dat maar zo! Koppigheid en hardnekkigheid, dat zijn de meest voorkomende ziekten. Daar kan ik niets aan doen.. God weet hoe ik daar tegenaan gelopen ben! Blinde muren, papiermolens, vergaderingen.. Verkondig ze dat maar, in de kerken en kranten van Lunteren of Velp."

"Als ze dit plaatsen kunnen.. Er was in die dagen ook geen plek voor u, is dat tegenwoordig beter?"

"Hoor eens: ik kom er wel, maak je over mij maar geen zorgen. Kijk jij maar uit je doppen, open je oren en je armen, ik krijg nog wat van jou."

Daar zag ik een collega, bij wie wie ik meende te kunnen scoren met dit verhaal. Mijn hardnekkige vakbroeder had het echter te druk, dus maakten we een afspraak voor dinsdag week 8 in 2013, 20 over 3 (we konden beide niet eerder).

Agenda terug, wilde ik mijn bezoeker ineens nog iets vragen over de oudejaarsloterij. Maar: de vogel bleek gevlogen. Misschien wel achter die haastige moeder, bij dat meiske daar met haar teletubby. Trouwens, mijn drukke vakbroeder keert ineens op zijn schreden terug. Heeft hij soms iets van me nodig?