5e TWAALF (!) minutenpreek over Barnett Newman en Toon Hermans! Klik op de pic!
4e vijfminutenpreek met Boudewijn, Hjalmar, Richard en Ivo: klik op de pic!
3e vijfminutenpreek van Ivo - en van Richard! Klik op de foto en je hoort en ziet de clip.
2e vijfminutenpreek van Ivo
Hier zit ik vaak, en graag; het is dinsdag in de goede week, half zeven. Aan de overkant zie je Schiedam, Havendijk. Daar woonden drie vrouwen, trouwe leden van de vrijzinnigen Schiedam. Twee van hen zijn inmiddels overleden, Jo Houtman is net verhuisd.. Ik zwaaide wel eens naar haar. Dan belde en groette ik haar.
Het is dinsdag nu ik dit inspreek. Ik begon het filmpje met het tegeltje “Goddank Maandag”. Dat Rotterdammer tegeltje heb ik eens Christiane Berkvens – Stevelinck cadeau gedaan, op zo’n maandag. Die dag aten we meestal bij elkaar, toen we nog op de Gedempte Zalmhaven woonden. We aten meestal twee keer in de week bij elkaar (met niemand kon ik zo feestelijk het avondmaal delen als met haar), dronken twee keer in de week samen (ook koffie, hoor), appten bijna iedere dag en baden veel met elkaar en voor elkaar.
Mooi was dat.
Je mist je vrienden.. Christiane is drie jaar geleden overleden. Juist in deze tijd, rond wite donderdag, denk ik aan haar. Ik bakte zelf het avondmaalsbrood voor mijn kerkjes; zij kreeg het eerste stukje.
Goddank Maandag.. dat komt omdat we allebei last hadden van PSD – Post Sermonale Depressie. Een sermoen is een preek (Christiane kende Vlaams). Ik noemde het ook “Hoogtevrees achteraf”. Dat begreep ze heel goed. Als je preekt, ga je als verlegen mens boven je taks en dan denk je die middag: “Mijn God hoe durfde je”, en ook in de nacht van zondag op maandag lag ik dikwijls lang wakker. Lig, moet ik zeggen. Het is nog steeds zo, dat gevoel met vuur te spelen, de omgang met iets groter dan jij.
Daar lig ik vaak wakker van. Al is alles in deze tijden anders..
Er zijn even geen kerkdiensten meer. Ik mis mijn mensen. Ik mis het Avondmaal. Het is de Goede Week.. Ik mis Pasen en doe er aan wat ik eraan kan doen. Afgelopen zondag had ik anders in Schiedam “gedienst” over Palmpasen. Daar heb ik een verhaaltje over gefilmd, en morgen maak ik het derde met onze voorzitter Schiedam Richard, die prachtige muziek maken kan. Dit lied gaat over Witte Donderdag, vind ik.
Ik denk ook vaal aan het dagboek van Etty Hillesum. Ook daarover heb ik deze weken een en ander geschreven (kijk maar op krik.nl). Ik schrijf veel dagboek, brieven en kaarten. Bel veel.
Dat doet goed. Er binnen in komen. Je binnenkamer onderhouden. Zo houd ik de moed er in en blijf ik me verbonden voelen.
Goddank, dinsdag…
De Discipline van de Dankbaarheid - een 15 minuten meditatie
