I Believe I Can Fly.

Het Geloof...!

Vooral mensen die onkerkelijk zijn, spreken die woorden uit of het een Barnevelds Bepaalde set met zekerheden is. Ze spreken de woorden uit twee hoofdletters: Het Geloof. En dan ben je er vanaf.

Maar: dat geloven zo binnen kerkelijke kaders omlijnd zou zitten:

Ik geloof er niets van.

Mijn oudste zoon Coen gelooft in zijn vliegtuigen. Hij bouwt ze van balsa, maakt zijn eigen electronische afstandbediening, zet een camera op het vliegtuig en plaatst de films vervolgens op YouTube (tik: Coenair).

Hij heeft diverse oudere mannen met dezelfde bevlieging als vriend, leraar of leerling. Er komt heel wat bij kijken.

 

Van wie hij dat talent heeft? Niet van zijn ouders.

Je zou in reïncarnatie gaan geloven, als je je kinderen nader beschouwt. Want mijn sterke kerkelijke neigingen zitten hem bijvoorbeeld niet in de genen. Hij beschimpt mij om wat hij gelooft dat ik geloof ("..dat jij echt denkt dat er iemand van boven de wolken naar ons zit te gluren! Hou toch op.."). Vervolgens neemt hij, natuurlijk, niet de tijd om mijn reactie af te wachten.

Komt nog, geloof ik. Laat hem zolang maar op zijn eigen wijze met de hemel bezig zijn; het is een lust voor het oog. En hij wordt er spelender wijs van.

 

Onze andere zoon Jop, is momenteel een idolaat basketballer. Ook dat komt niet van ons (geloof ik). Hij staat er mee op ("Wil je me om kwart over zeven wakker maken? Dan kan ik nog even ballen") en gaat er mee naar bed ("Aah? Nog maar een paar worpen oefenen..!?"). Honderd worpen, eentje raak ("Nooit geschoten altijd mis, pappa").

 

Deze week heeft hij de film Space Jam (met Michael Jordan!) gezien; kreeg het liedje zijn hoofd niet uit en wil het op zijn walkman om er naar te luisteren terwijl hij aan het ballen is. Tik op YouTube: Yolanda Adams I Believe I Can Fly. Doen!

Wij deden het vanmorgen half acht. Zo gingen die beiden tezamen, zoon zit achter PC, vader staat achter zijn zoon. En Yolanda zingt online. Haar stem krijgt vleugels. Als het gospelkoor invalt, krijg ik het te kwaad. Ik kan bijna niet praten van de brok in de keel, leg een hand op zijn schouder, en krijg een kneepje terug. Voor de pubers onder ons: R Kelly heeft het tot een megahit gemaakt. Maar de mooiste uitvoering blijft die van Yolanda Adams.

I believe I can fly, I believe I can touch the sky..

Geloven doe je in een beloofd land, in een betere toekomst, in je familie; dat je je mooiste werk, of je mooiste worp nog maken kunt; in Obama, in Jezus, in reïncarnatie, in Boeddha. Geloof is de overtuiging van wat je nog niet ziet.

Als er een weg is naar dat beloofde land, dan is het: Geloof.

Met onverschilligheid blijf je zitten waar je zit en verroer je je niet.

Elk gedreven mens heeft een drive, een geloof. Zonder geloof zet je geen stap na de ander. In Lunteren organiseren we regelmatig zondagmorgens met als thema: "De Passie van ..", waarbij op de stippellijntjes iemand van onze vereniging vertelt over wat hem of haar bezielt. Is dat dan De Geest? En is die dan zo uit de fles?

Er ís niet één geloof. Het valt me ineens op, dat gospelzangeres Yolanda Adams geen enkel woord uit Het Geloof gebruikt - maar dat het lied toch een gospel blijft.

Met andere woorden (..!): een beetje God is overal.

Hij / Zij / Het hoeft geen naam te hebben.

God is een goede vertaler.

Dat geloof ik.

"Wat drijft je? De vlinderslag, meneer!" las ik bij Loesje.

Met de hoopvolle gedachte dat we, met andere woorden (!), dezelfde drive hebben, besluit ik. (PS: Jop is 12, Coen is 14)